سلام
من همیشه سعی میکنم ادم خوشبینی باشماما اخه تا چه حد
اینهمه ادم های اطرافه ما دارن
خروارخروار کشته میشن امروز با هواپیما فردا با قطارو.....
تازه این روی قابل قبوله سکه هست
تظاهراتکننده ها و کشته شده ها شکنجه شدها و زندانی های سیاسی هموطنمون چی؟
یا بچههای کوچولویی که حتی تا حالا با شکم سیر نخوابیدن!
راه درست چیه؟
وچرا هیچ کس به فکر نیست
ما عادت کردیم به سختی ها عادت کنیم
عادت کردیم بدون دانستن دلیل همه چیز رو بپذیریم
اصلا میشه یکی بهم بگه
خداوند چرا انسانها رو افریده؟؟؟
یکی بمن جواب بده؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر